در اين حالت نگاه اصلي بر روي ميانگين پيامد در هر يك از طبقات مواجهه است. بدين معني كه با استفاده از روش هاي مختلف به بررسي ميانگين يا ميانه پيامد در گروه يا گروه هاي مواجهه پرداخته مي شود. براي بررسي نتايج حالت هاي زير ممكن است رخ دهد:
  1. مواجهه: دو حالتي        پيامد: داراي توزيع نرمال
        در اين حالت مي توان با استفاده از آزمون t به مقايسه دو گروه پرداخت

     2. مواجهه: دو حالتي          پيامد: داراي توزيع نرمال نيست

       در اين حالت با توجه به نرمال نبودن داده ها مي توان از روش هاي ناپارامتري استفاده نمود. روش هاي   متعددي در اين زمينه وجود دارد، مانند:
  • آزمون من-ويتني
  • آزمون كولموگروف-اسميرنوف دو نمونه اي
  • آزمون موزس
  • آزمون گشت هاي ولد-ولف
  • آزمون ميانه (دونمونه اي)
    3. مواجهه: چند حالتي (بيشتر از دو حالت)       پيامد: داراي توزيع نرمال است

      در هنگامي كه اين وضعيت وجود دارد مي توان از تحليل واريانس يا همان ANOVA استفاده نمود. گرچه در اين روش بايستي باقيمانده هاي مدل برازش داده شده نرمال باشند نه خود داده ها، اما در اغلب اوقات و با توجه به هم توزيعي متغير پيامد با باقيمانده ها در صورت نرمال بودن پيامد  به احتمال زياد باقيمانده ها نيز نرمال خواهند بود. 
البته همان طور كه مي دانيم بايستي در استفاده از روش تحليل واريانس پارامتري فرض ديگر، يعني برابري واريانس پيامد در گروه هاي مواجهه نيز مورد بررسي قرار گرفته و در صورت رد نشدن اين فرض به نتايج حاصله اطمينان كافي داشت.

    4. مواجهه: چند حالتي (بيشتر از دو حالت)       پيامد: داراي توزيع نرمال نيست

       در اين حالت با استقاده از روش هاي ناپارامتري جايگزين مي توان به بررسي داده ها پرداخت. روش هاي موجود كه به صورت عمومي مورد استفاده قرار مي گيرند عبارتند از:
  • آزمون كروسكال-واليس
  • آزمون ميانه (چند نمونه اي)
  • آزمون جانخير-ترپسترا
با توجه به حالت كلي مواجهه (طبقه بندي شده) و پيامد (پيوسته)، چهار حالت ممكن منشعب شده از اين حالت كلي مورد بررسي قرار گرفت.